นิทาน

• Views 90493

กาลครั้งหนึ่งมีลาตัวหนึ่งพบเห็นหนังสิงห์โตที่ถูกทิ้งไว้
มันมุดร่างของมันไปใต้หนังนั้นด้วยความคึกคะนอง
เมื่อมันสวมหนังสิงห์โตแล้วเจ้าลาจึงเดินกลับไปยังป่าที่มันอาศัย
พลันเมื่อมันเดินผ่านฝูงสัตว์ป่านานาชนิด เหล่าสัตว์ป่าต่างพากันตกใจหนี
มันรู้สึกสนุก จึงคิดว่า “ถ้าเราเข้าไปยังหมู่บ้านที่คนอาศัยคงสนุกมิใช่น้อย”  เมื่อมันเดินทางไปถึงหมู่บ้าน เจ้าลาส่งเสียงร้องราวกับเสียงคำรามของเจ้าของหนังที่มันสวมใส่  อนิจจาเมื่อชาวบ้านได้ยินเสียงของเจ้าลาโง่ ต่างพากันปรี่เข้ามาถอดหนังสิงห์โตที่คลุมร่างมันออก และนำเจ้าลาไปขังเพื่อใช่งานต่อไป

คติจากนิทาน คนเราไม่อาจทิ้งสัญชาติตนได้