นิทาน

• Views 201483

กาลครั้งหนึ่งเจ้าจิ้งจอกเดินทางเข้าไปในป่า มันหิวมากและเหลียวไปเห็นอีกาคาบก้อนเนยอยู่บนกิ่งไม้
มันร้องบอกอีกา “สวัสดีแม่กาสุดสวย” อีกาก้มลงดู

“แม่กาช่างงามนักข้าไม่เคยเห็นนกใดงามเหมือนท่านเลย”

มันชมต่อ “ขนแม่กางดงามและดูนุ่มดุจปุยฝ้าย” อีกาหลงคำยอและตั้งใจฟังหมาป่า “จงอยแม่กาดูงามเช่นกัน ข้าอยากรู้จริงๆว่าเสียงท่านเพราะเช่นไร”

แม่กาหลงไหลคำยอมันผงกหัวขึ้นและอ้าปากเปล่งเสียง ทันใดนั้นเนยที่คาบไว้ก็ร่วงลง สุนัขจิ้งจอกรีบคาบเนยและวิ่งหายไปจากแม่กา

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าได้หลงเชื่อคำยกยอ