นิทาน

• Views 107416

กาลครั้งหนึ่งมีไก่ตัวหนึ่งกำลังง่วนหาเมล็ดข้าวสารกินอยู่กลางทุ่งนา ระหว่างที่มันก้มลงคุ้ยดินอยู่นั้น มันเห็นก้อนวาววับเหลื่อมตามันอยู่ภายใต้กองดินนั้นเอง เจ้าไก่จึงคุ้ยเขี่ยดินออก จนพบเม็ดพลอยเม็ดหนึ่งสะท้อนแสงแวววาวอยู่เบื้องหน้ามันเจ้าไก่จิกเม็ดพลอยขึ้นมาและพยายามที่จะกินมัน  ทว่าเม็ดพลอยก้อนนั้นกลับแข็งและโตกว่าที่มันจะกินลงไปยังท้องของมันได้  เจ้าไก่นึกขึ้นว่า “เจ้าพลอยแสนสวย เจ้าช่างไม่มีประโยชน์อันใดต่อข้าเลย หากแม้นมีเม็ดพลอยอย่างเจ้ากองอยู่หน้าข้าเท่ากองฟาง ก็หาได้มีประโยชน์ต่อข้าเท่าเม็ดข้าวเม็ดหนึ่งไม่” แล้วเจ้าไก่ก็เขวี้ยงเม็ดพลอยเม็ดนั้นไปไกลจากตัวมันแล้วจึงจิกหาเม็ดข้าวสารที่ตกอยู่ต่อไป

คติจากนิทาน ของมีค่าถ้าตกอยู่กับผู้ไม่รู้คุณค่าย่อมไร้ประโยชน์